Ηταν μια συνηθισμένη μέρα ...
Ήταν μια συνηθισμένη μέρα τον Απρίλη του 2019 όταν πήγα στον καφέ της γειτονιάς.
Στο τραπέζι υπήρχαν φυλλάδια με την πρόσκληση για εθελοντική εργασία στο Σύλλογο "Πνοή Αγάπης". Την επομένη απευθύνθηκα στο Σύλλογο που εδρεύει στον οδό Πουλίου 9 για πληροφορίες.



Στην γραμματεία του Συλλόγου με υποδέχτηκαν δύο γλυκύτατες κυρίες οι οποίες με ενημέρωσαν για το πρόγραμμα και τις επιλογές που είχα. Αποφάσισα δύο φορές την εβδομάδα να βρίσκομαι στην υποδοχή του Ξενώνα "Ελισάβετ Φωτεινέλλη Κριτικού" και στις διάφορες εξωτερικές εργασίες που θα προέκυπταν.


Οφείλω να ομολογήσω ότι στην αρχή θεώρησα ότι οι υπηρεσίες μου αυτές δεν θα ήταν και τόσο σημαντικές. Στη συνέχεια όμως ανακάλυψα πόσο ωραίο ήταν να υποδέχεσαι με ένα ζεστό χαμόγελο και μια εγκάρδια χειραψία τους νέους φιλοξενούμενους και αντίστοιχα να σου ανατοπίδονται.

Τέλος σε μια απο τις επαφές μου με την κ. Παπακωνσταντίνου, πρότεινα να αναρτήσουμε στην μεγάλη αίθουσα πορτραίτα του νηπιαγωγείου των παιδιών του Υπουργείο Πολιτισμού το οποίο και έγινε.



Κλείνοντας θα ήθελα να εξάρω το έργο της κας. Παπακωνσταντίνου καθώς και της Πένης Λιακοπούλου, της Δώρας Κονιδάρη και του Γιώργου Παυλίδη που είναι στυλοβάτες του Συλλόγου. .

Ευχαριστώ,

Δημήτρης Χρυσόπουλος
Sign in to leave a comment